തിരയും, സമയവും....
പ്രദീപ് പുറവങ്കര
തിരയും, സമയവും ആരെയും കാത്തിരിക്കുകയില്ല. ജീവിതത്തിന്റെ കലണ്ടറിൽ നിന്ന് ഓരോ ദിവസവും നമ്മൾ പോലുമറിയാതെ പറിച്ചു മാറ്റപ്പെടുന്പോൾ മധുരവും, കയ്‌പ്പും, എരിവുള്ളതുമായ ഒത്തിരി ഓർമ്മകൾ മാത്രമാണ് ബാക്കിയാകുന്നത്. ആഗ്രഹങ്ങളുടെ നീണ്ട നിരയും, അത് സാധിക്കാൻ പറ്റാത്ത തരത്തിലുള്ള സമയക്കുറവുമാണ് ഇന്നിന്റെ മനുഷ്യന് കൂട്ട്. ആഗ്രഹിച്ചതൊക്കെ സാധിച്ചു കിട്ടാനായി നടത്തുന്ന നെട്ടോട്ടത്തിൽ ചിലർ ജയിക്കുന്നു, ചിലർ അന്പേ പരാജയപ്പെടുന്നു. ചിലർ ജീവിതാവസാനം വരെ ഓടികൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. വിജയം നേടിയവർ തന്നെ അതിലും വലിയ വിജയത്തിനായുള്ള മരണ പാച്ചിൽ ആരംഭിക്കുന്നു. ലോകം പിടിച്ചെടുക്കാനുള്ള വെന്പലിൽ ഓട്ടത്തിനിടയിൽ ജീവിക്കാൻ മറന്നുപോകുന്ന പാവപ്പെട്ടവരാണിവർ.
സമയത്തെ ബുദ്ധിപൂർവ്വം ഉപയോഗിക്കുന്നതിലും, സമയം എങ്ങിനെ വിനിയോഗിച്ചു എന്നു മനസ്സിലാക്കുന്നതിലുമാണ് ഒരു മനുഷ്യന്റെ ജീവിതം വിജയിക്കുന്നതെന്ന് മഹാൻമാരായ മനുഷ്യർ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. സമയം ആരെയും കാത്ത് നിന്ന ചരിത്രമില്ല എന്ന് തിരിച്ചറിവുള്ളവർക്ക് മാത്രമേ ജീവിതത്തെ അതിന്റെ ശരിയായ അർത്ഥത്തിൽ ആസ്വദിക്കാൻ സാധിക്കുകയുള്ളൂ. ദുഃഖമുള്ളപ്പോൾ മേഘങ്ങളെ പോലെയും സന്തോഷമുള്ളപ്പോൾ കാറ്റടിക്കുന്നത് പോലെയുമാണ്‌ സമയത്തിന്റെ സഞ്ചാരം. ഓരോ നിമിഷവും ഉള്ളിലേക്കെടുക്കുന്ന ശ്വാസത്തെ മനസ്സിലാക്കാൻ സാധിക്കുമെങ്കിൽ ഈ സമയത്തേയും നമുക്ക് അറിയാൻ സാധിക്കും. ശരീരത്തിനകത്തുള്ള ഹൃദയതാളങ്ങളെ പറ്റിയും ബോധവാന്മാരായാൽ ഘടികാരത്തിന്റെ നിമിഷ സൂചികളുടെ ശബ്ദവും മനസ് കേൾക്കാൻ തുടങ്ങും.
ആരോടും ചോദിച്ചിട്ടല്ല പ്രഭാതത്തിൽ സൂര്യൻ ഉദിക്കുന്നതും, വൈകുന്നേരം അസ്തമിക്കുന്നതും. മാനത്ത് അന്പിളികല വിരിയുന്നത് നമ്മുടെ അനുവാദത്തിന് കാത്ത് നിന്നുകൊണ്ടല്ല, നക്ഷത്രങ്ങൾ തെളിയുന്നതും അതു പോലെ തന്നെ. കാലം ഇങ്ങിനെ അതിവേഗം മുന്പോട്ട് നീങ്ങുകയാണ്. അതിനിടയിൽ നമ്മുടെ ആയുസ്സ്‌ കുറയുകയും വയസ്സ്‌ വർദ്‍ധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ബാല്യത്തിലെ പ്രസരിപ്പിനെക്കുറിച്ച്‌ യുവത്വത്തിലും, യുവത്വത്തിലെ സജീവതയെക്കുറിച്ച്‌ വാർദ്‍ധക്യത്തിലും ആലോചിച്ച് നെടുവീർപ്പിടുന്നവരാണ് മിക്കവരും. അപ്പോഴൊക്കെ ഒരു ദീർഘനിശ്വാസത്തോടെ ആരും പറയും, “ഹൊ! എത്ര വേഗമാണ്‌ ഈ കാലം കടന്നുപോയതെന്ന്‌!”.
ഇന്നു ചെയ്യാനാവുന്ന ഒരു കാര്യത്തെ നാളേക്ക്‌ നീട്ടിവെക്കാതിരിക്കുകയുമാണ് സമയത്തെ കുറിച്ച് ജാഗ്രതയുള്ളവർ ചെയ്യേണ്ടത്. ഈ ബോധം ജീവിതത്തെ സംബന്ധിച്ചുള്ള ജാഗ്രത തന്നെയാണ്. സമയത്തെ പറ്റിയും ഈ ബോധം പലപ്പോഴും ഉണ്ടാകുന്നത് മിക്കവർക്കും അവസാന കാലത്തായിരിക്കുമെന്നതാണ് ദുഖകരം. ഐസിയുവിൽ അബോധാവസ്ഥയിൽ മയങ്ങുന്പോൾ മറ്റൊരു വഴിയുമില്ലെന്ന് പറ‍ഞ്ഞ് മുഖത്ത് നിന്നും ആ ഓക്സിജൻ മാസ്ക് എടുത്തു മാറ്റുന്നത് കാണുന്പോൾ, മനസ് ഒരിക്കൽ കൂടി ചെവിയിൽ മൂളും, തിരയും സമയവും ആരെയും കാത്തിരിക്കില്ലെന്ന് !
രോഗബാധിതനായി, മരണം പ്രതീക്ഷിക്കവെ വിഖ്യാത സാഹിത്യകാരൻ ഗബ്രിയേൽ മാർ‍ക്കേസ്‌ എഴുതി: “ഇനിയുമൊരു ജീവിതമുണ്ടെങ്കിൽ ഞാനൊരു നിമിഷംപോലും കണ്ണടക്കില്ല. കാരണം, കണ്ണടക്കുന്ന ഓരോ നിമിഷത്തിലും എനിക്ക്‌ നഷ്‌ടപ്പെടുന്നത്‌ വെളിച്ചത്തിന്റെ അറുപത്‌ സെക്കന്റുകളാണെന്ന്‌ ഞാനറിയുന്നു”.
